Nu er door de vierde coronagolf geen supporters meer welkom zijn en ook enkele teamleden noodgedwongen thuis blijven, zijn we des te blijer in LVN te lezen dat Irène voor altijd en altijd voor Voteroes zal supporteren (al wisten we dat natuurlijk wel). Geruggesteund vlogen we dan ook in deze match tegen andere Leuvenaars: Spora.
Het voelde meteen aan als een faire strijd: 6 tegen 6, geen wisselspelers: wie op het veld stond, moest vol aan de bak. Spora had dit seizoen al 5 vijfstters achter de kiezen, dus dat ze zouden gaan voor elk punt, konden we wel weten.
In de eerste set vonden wij echter moeilijk onze draai. Het brengen van de recepties… maar vooral onze opslagen nekten ons in de eerste set, die we verloren met 15-25. Scheids Geert zei achteraf “Niet gedacht dat jullie nog zouden terugkomen na die eerste set”. Dat deden we dus wel!
Wat afgeleid door het boekske van Irène dat op bank was blijven liggen, was Spora in de 2de set misschien wat minder aandachtig. Voteroes daarentegen vond het matchritme en we haalden de set daardoor met een nipte 25-23. Tijdens de break spraken we al over die fameuze vijfsetter, tot Sanne ons erop wees dat het eigenlijk ook wel in 4 sets kon. We visualiseerden dan ook al ‘de winst’.
Set 3 verliep spelend vlot, maar onze opslagen zorgden ervoor dat we niet konden uitlopen. Het bleef spannend tot het laatste punt: 23-25… en in set 4 keerden we de rollen weer om: 25-23. Setstanden die aantonen dat het een match op het scherpst van de snee was.
Hoe haal je dan die 5de en beslissende set binnen? Met enthousiasme, goesting en veel “visualiseer de winst”-zinnetjes. Het zag er even goed uit met 5-1, maar dan weer even minder met 6-10, dan weer wat beter: 16-14! Hoera!
Fijn dat we onze eerste vijfsetter van het seizoen met winst afsluiten (met, oh ja, een opslagreeks! Onze opslagen zijn dus niet enkel kommer en kwel)!
