De statistieken liegen er niet om: je kon op voorhand al aflezen uit de tabellen op volleyscores.be dat dit een match op het scherpst van de snee zou worden. Zo speelden we vorige keer 1-3 tijdens de uitwedstrijd, wonnen we de 4de set nipt met 24-26 en heeft Steenokkerzeel na 10 matchen 50% winst en 50% verliesmatchen op haar conto… maar wij hebben wel een 66/33 ratio, dus dat moet ons toch positief stemmen!
In de eerste set vlamde Jolien erin met een sterke opslagreeks. Zo stonden we prompt 9 punten voor en kwam de set nooit meer in gevaar: 25/12.
We wisten echter dat we niet op onze lauweren mochten rusten, want, ja euh, de statistieken! En zo geschiedde: Steenokkerzeel vocht terug! Er werd sterker aangevallen, wij maakten wat foutjes hier en daar (wat was Geert streng op de toetsfouten… maar zoals steeds, aan beide kanten!) en we liepen de hele set achter de feiten aan. Toch haalden we nog nét de winst binnen in deze bloedstollende set: 26/24. Een speciale vermelding daarbij toch wel voor Dorien, die echt de match van haar leven speelde vandaag en schijnbaar verloren balletjes telkens opraapte of aan het net sterk volgde en de bal deskundig blokte of overtikte!
De set nadien bleken wij op onze beurt niet bestand tegen de opslagen van de tegenstanders. De 21/25 was een verdiende setstand, we maakten in deze set geen vuist.
Vlug over dan maar naar de laatste set, waar we ons weer wat sterker weerden, maar waarbij glansrijke momenten toch ook afgewisseld werden met moeilijke recepties op venijnige opslagen. We waren maar wàt blij dat een vuistje op de laatste bal de bal ’toevallig’ op de zijlijn bij de tegenstander mikte en de match gedaan was. Oef: 25-23.
Steenokkerzeel ontgoocheld, dat het geen vijfsetter werd, wij uiteraard blij, maar met alle begrip voor hun gevoelens… we kropen vandaag toch door het oog van de naald! Het was dan ook een heerlijke match, in de lijn van de verwachtingen!
