Wanneer je tegen een oud-Voteroesje speelt, sta je altijd extra scherp. Dan wil je graag de eer hoog houden en stil zeggen ‘was toch maar bij ons gebleven’? Dus zetten we ons beste beentje voor tegen Kim en haar blauw-gele Smashcompanen. Die companen waren bekende gezichten en het moet gezegd zijn: het deed deugd hen terug te zien. Helaas wel, er werd hard gezwoegd, maar we verloren met 1-3.
Het was… wat moeite met communiceren – met z’n vieren naar de bal?! (beter dan niemand, toch?).
Het was… een accumulatie van persoonlijke foutjes (maar missen is menselijk, toch?).
Het was… veel-van-net-niet en weinig-van-net-wél (tja, soms zit het mee, en nu zat het tegen, toch?).
Het was echter ook 4 sets hard volleyballen en genieten en zien dat we veel capaciteiten in ons team hebben. De voorzitster is zelfs een beetje hees van haar enthousiasme voor & met het team. Hoewel Kim nu blij is dat ze in Neerijse neergestreken is, zijn wij ervan overtuigd dat we haar bij de terugwedstrijd van het tegendeel zullen overtuigen. Eens VO – TE – ROES (klap klap klap klap) altijd VO – TE – ROES (klap klap klap klap)!!!
